وقتی مردی را در حال گریه کردن میبینیم او را از صفات مردانه خود دور میکنیم. این طرز تفکر بسیار اشتباه است و در واقعیت و طبیعت اینگونه نیست.
آیا گریه کردن از مردی کم میکند؟
این یکی از متداولترین سوالات همه مردان از گذشته دور بوده است و هیچوقت پاسخ کاملی برای آن شنیده نشده است. گریه کردن همیشه یکی از نشانههای زنانگی است، ویژگی که مردها تصمیم گرفتند بگذارند برای خانمها باقی بماند. در فرهنگهایی که باور عموم بر این است که مرد باید خشن، سرسخت، منطقی، غیروابسته، مستقل، جاهطلب و متمرکز بر قدرت و نفوذ و زن لطیف، آرام، مهربان، حساس، احساسی، منفعل، وابسته و درگیر زیبایی و ظاهر باشد، گریهکردن مرد به ویژه در حضور یک زن، نشانه ضعف به شمار میرود.
ازآنجا که اینطور در ذهن ما فرو رفته است که عمل گریه کردن یا باید صفتی زنانه باشد یا مردانه و نمیتواند ویژگی هر دو آنها باشد، وقتی مردی را در حال گریه کردن میبینیم او را از صفات مردانه خود دور میکنیم. این طرز تفکر بسیار اشتباه است و در واقعیت و طبیعت اینگونه نیست. فلسفههای بسیاری از گذشته دریافتهاند که هر فرد با خصوصیات و ویژگیهای جنس مخالف خود هم به دنیا میآید، نه فقط از نظر بیولوژیکی، بلکه از نظر روانی، جنسی و احساسی نیز همینگونه است. .............